Taki cykl rozwojowy jest charakterystyczny dla mikrokomputerów.Biorąc pod uwagę zmiany architektury komputerów, można obecnie wyróżnić cztery główne jej typy, a mianowicie: prosty komputer (lata 1950-1960) oraz konwencjo­nalny mikroprocesor (1971 r.); mikroprogramowany procesor interpretujący listę rozkazów (1964 r.); mikroprogramowany procesor z pamięcią notatni­kową (1968 r.); rozbudowany procesor z oddzielną pamięcią notatni­kową dla instrukcji i danych (1985 r.).Poglądowo typy te przedstawiono na rys. 17. Występu­jąca tam pamięć notatnikowa, zastała po raz pierwszy zastosowana w komputerach IBM 360/85 jako pamięć o małej pojemności służąca do przechowywania wcześniej odczytanych danych z pamięci operacyjnej. Dzięki takiemu zabiegowi rozbieżność między szybkościami działania pro­cesorów pamięci operacyjnej została zniwelowana do zera. Biorąc pod uwagę chronologię rozwoju poszczególnych klas komputerów, można szeregować kolejnych ich przed­stawicie. Warto zauważyć, że w ramach powyższego podziału mieszczą się także wszystkie te rozwiązania, które są określane mianem superkomputerów.

POWIĄZANE ARTYKUŁYWIĘCEJ OD AUTORA