Taki cykl rozwojowy jest charakterystyczny dla mikrokomputerów.Biorąc pod uwagę zmiany architektury komputerów, można obecnie wyróżnić cztery główne jej typy, a mianowicie: prosty komputer (lata 1950-1960) oraz konwencjonalny mikroprocesor (1971 r.); mikroprogramowany procesor interpretujący listę rozkazów (1964 r.); mikroprogramowany procesor z pamięcią notatnikową (1968 r.); rozbudowany procesor z oddzielną pamięcią notatnikową dla instrukcji i danych (1985 r.).Poglądowo typy te przedstawiono na rys. 17. Występująca tam pamięć notatnikowa, zastała po raz pierwszy zastosowana w komputerach IBM 360/85 jako pamięć o małej pojemności służąca do przechowywania wcześniej odczytanych danych z pamięci operacyjnej. Dzięki takiemu zabiegowi rozbieżność między szybkościami działania procesorów pamięci operacyjnej została zniwelowana do zera. Biorąc pod uwagę chronologię rozwoju poszczególnych klas komputerów, można szeregować kolejnych ich przedstawicie. Warto zauważyć, że w ramach powyższego podziału mieszczą się także wszystkie te rozwiązania, które są określane mianem superkomputerów.
