Nieodłączną częścią każdej służby mundurowej jest hierarchia służbowa. Zapewnia ona klarowność zależności, oraz stanowi czynnik motywacyjny – awans w strukturze niesie za sobą prestiż oraz wzrost zarobków. Klasycznym przykładem są tu stopnie w polskiej policji.
Początkujący funkcjonariusz który nie ukończył wyższej szkoły policyjnej przynależy do korpusu szeregowych policji. Wyróżniamy tu stopień posterunkowego i starszego posterunkowego właściwe dla pierwszych lat służby w formacji.
Kolejnym krokiem jest przejście do korpusu podoficerów. Początkiem jest tutaj funkcja sierżanta policji natomiast Ci którzy osiągną finalny stopień noszą emblematy haftowane z dystynkcją sierżanta sztabowego.
Ci którzy posiadają wyższe wykształcenie lub szczególne zasługi w służbie mają szansą przejścia do korpusu aspirantów policji. Stanowiska od młodszego aspiranta po aspiranta sztabowego zastrzeżone są dla dowódców niższego szczebla, absolwentów wyższej szkoły policyjnej i piastujących niektóre specyficzne funkcje (np. wielu dzielnicowy lub przewodników psów służbowych).
Kolejnymi stopniami, nieosiągalnymi dla wielu przeciętnych funkcjonariuszy są dystynkcje oficerskie i generalskie. Ich posiadacze piastują najwyższe funkcje dowódcze w polskiej policji.
