Praca w trybie wsadowym polega na wprowadzeniu do pamięci komputera od razu całego zestawu programów, które pochodzą od różnych użytkowników. Zestaw taki nazywa się wsadem. Praca w tym trybie przebiega w następujących fazach: gromadzenia zadań obliczeniowych; tworzenia tzw. wsadu, czyli szeregowania zadań obli­czeniowych według zadanego kryterium, np. ważności, wprowadzenia wsadu do maszyny cyfrowej i wyko­nanie kolejnych zadań; wyprowadzenia wyników obliczeń.Efektywność tego rozwiązania jest zależna od zakresu autonomii pracy urządzeń zewnętrznych komputera. Jeżeli urządzenia te nie pracują automatycznie, to tryb pracy wsadowej nie różni się zbytnio od trybu konwencjo­nalnego. Jedyną zaletą opisywanego trybu jest eliminacja przestojów procesora związanych z oczekiwaniem na reakcje użytkownika w sytuacjach awaryjnych lub wpro­wadzenie kolejnego zadania. Pozostają natomiast wszyst­kie niedogodności pracy w trybie konwencjonalnym, a ponadto do wad tej organizacji pracy zaliczyć należy brak możliwości bezpośredniej współpracy człowieka z syste­mem cyfrowym oraz konieczność ciągłego organizowania wsadów.Odmiennie przedstawia się ten problem w przypadku systemu cyfrowego z pełną autonomią urządzeń zewnętrz­nych komputera (czyli działających niezależnie od jego procesora).