Czynnikami środowiska wewnętrznego wpływającymi na proces wzrostu i rozwoju w okresie prenatalnym są: wiek matki, wymiary jej ciała i liczba embrionów. Natomiast na początku okresu postnatalnego na tempo wzrostu oddziałuje: liczebność noworodków w miocie, masa ciała noworodka, wiek i mleczność matki, a w okresie dojrzewania płciowego ? masa ciała osobnika przy urodzeniu i jego płeć. Wiek samicy wykazuje dodatni związek ze sprawnością odżywiania noszonego płodu; masa jagniąt-noworodków urodzonych przez starsze matki jest większa. Urodzone przez matki 2-letnie ważyły średnio 1,7 kg, przez 3-letnie ? 1,91 kg, przez 4-letnie ? 2,11 kg, a przez 5-letnie i starsze ? 2,38 kg. Narayanaswami i wsp. stwierdzili, że wiek matki wyznacza w 55% zmienność masy jagniąt-noworodków, lecz wraz z ich wiekiem wpływ ten maleje. I tak w wieku 3, 6, 9 miesięcy wynosi już tylko 10%, a w wieku 12 miesięcy około 6%. Oddziaływanie wielkości miotu na tempo wzrostu wynika z możliwości zaopatrywania płodów w substancje odżywcze poprzez krwiobieg matki. Maciejowski i Zięba (1970) podają, że u owcy kotnej, noszącej jeden płód stwierdza się 83 Kś cienie łożyska. Natomiast przy ciąży bliźniaczej na każdy płód przypada 53 liścieni. Stąd gorsze odżywianie i mniejsza masa noworodka z ciąży bliźniaczej. Poczynajło stwierdza, że na masę prosiąt przy urodzeniu wielkość miotu miała czterokrotnie większy wpływ niż długość okresu ciąży. Petcu i Galatoiu wykazali, że masa cieląt z ciąży bliźniaczej jest o 17-25% mniejsza niż z ciąży pojedynczej.
