W grupie stali do ulepszania cieplnego tylko stale o stosunkowo niskiej zawartości węgla (poniżej 0,30%), chromu i molibdenu, np. 30G2, 30H, 20HGS, 25HM, 30HM – pomimo że są uważane za stale trudno spawalne – znajdują zastosowanie jako części spawane. Inne gatunki stali z tej grupy, zawierające więcej węgla, spawane są bardzo rzadko (tylko w wyjątkowych przypadkach) zgodnie z opracowaną technologią i pod specjalnym nadzorem. Spawanie stali do ulepszania cieplnego o stosunkowo wysokim równoważniku węgla jest jednak uwarunkowane poprawnym przeprowadzeniem procesu, w wyniku którego nie występują niedopuszczalne wady, np. pęknięcia, oraz zastosowaniem ulepszania cieplnego bezpośrednio po spawaniu. Od zakończenia spawania do rozpoczęcia obróbki cieplnej temperatura nie może spaść poniżej 150°C. Przy spawaniu stali przeznaczonych na części maszyny należy przestrzegać zasady minimalnego nasycenia spoiny wodorem. Uzyskujemy to, używając nisko wodorowych (HD<5 ml/100 g) elektrod otulonych zasadowych oraz stosując metody 135, 136 i 141 wg normy PN-EN ISO 4063:2002 (inne metody mają ograniczone zastosowanie).
