Optymalny termin siewu w warunkach Polski to 1-2 dekada sierpnia, przy czym wcześniejszy w rejonach północno-zachodnich. Siew należy przeprowadzić w odpowiednich warunkach pogodowych, najlepiej po opadach deszczu. W przypadku suszy można zastosować nawadnianie pobudzające kiełkowanie. Odpowiedni termin siewu jest związany z uzyskaniem przed zimą roślin o średnicy korzenia 10-15 mm, albowiem stwierdzono, iż w tym stadium najlepiej znoszą one okres zimowy. Ilość wysiewanych nasion powinna być taka, aby po wschodach rośliny były rozmieszczone co 1,5-2 cm, przy rozstawie rzędów 45 – 60 cm. Dla odmian wielonasiennych wynosi ona 15 – 20 kg/ha, dla odmian mieszańcowych genetycznie jednokiełkowych stosuje się 14 kg/ha komponenta męsko-sterylnego i 10 kg/ha zapylacza. Uzyskanie odpowiednio dużej gęstości po wschodach jest ważne, gdyż należy uwzględnić ryzyko wymarznięcia pewnej liczby roślin i mimo to utrzymanie w drugim roku wegetacji obsady równej 150 – 250 tys. roślin na 1 hektarze. Celem lepszego przezimowania stosuje się obsypywanie rzędów ziemią do 1/3 wysokości roślin. Wiosną rośliny należy odkryć przez kilkakrotne bronowanie. Po ruszeniu wegetacji zastosować nawożenie azotem w ilości 70 – 90 kg/ha, najlepiej w dwu dawkach.
