Perspektywy w zakresie stopów żarowytrzymałych na osnowie niklu i kobaltu wiążą się z materiałami zbrojonymi, zwanymi kompozytami. Należy do nich między innymi znany już stop TD-Nikiel utwardzany dwutlenkiem toru. Stosowane są również stopy Ni-ALgOs produkowane metodą metalurgii proszków. Większe efekty związane są z wytwarzaniem kompozytów na osnowie stopów niklu zbrojonych włóknami metali trudno topliwych. Typowym przykładem może być materiał składający się w 70% z włókien wolframu pokrytych warstewką ochronną, zaś resztę, jako materiał wiążący włókna wolframowe, stanowi stop niklu z 25% W, 15% Cr, 2% Al, 2% Ti. Próby eksploatacyjne potwierdziły doskonałe właściwości tego rodzaju materiału zbrojonego. Niejednokrotnie są potrzebne tworzywa, które są w stanie przenosić obciążenia w temperaturach wyższych od maksymalnych temperatur pracy stopów na osnowie niklowej i kobaltowej, a więc wyższych od ok. 1100°C. Tym warunkom pracy mogą sprostać jedynie metale trudno topliwe, tzn.: chrom, wanad, niob, molibden, tantal i wolfram oraz stopy na ich osnowie. Mogą one pracować w temperaturze nawet 1600…2200°C, jednak ich żaroodporność (odporność na korozję) nie jest wysoka, a zatem dopuszczalny czas pracy jest bardzo ograniczony: może on być zwiększony dzięki pokryciom ochronnym (np. z tworzyw ceramicznych).
