Pierwsze z nich są stosowane w celu rozszerzenia ogól­nej pojemności pamięci systemów liczących. W stosunku do pamięci operacyjnych są to urządzenia wolniejsze, ale znacznie tańsze. Najbardziej rozpowszechnione w dużych systemach komputerowych są pamięci taśmowe, dyskowe i bębnowe, natomiast w małych – pamięci kasetowe, na miękkich dyskach oraz na paskach i kartach magne­tycznych.Oprócz kosztów (pamięci dyskowe i bębnowe są droższe niż taśmowe) pamięci dyskowe i-bębnowe różnią się od taśmowych sposobem dostępu do przechowywanych informacji. W tej ostatniej dostęp jest sekwencyjny, co oznacza, że dotarcie do poszukiwanej informacji wiąże się z koniecznością przewinięcia i przejrzenia zawartości określonego odcinka taśmy. W szczególnie niekorzystnym przypadku może to oznaczać przewinięcie i przejrzenie całej taśmy, co może trwać kilka minut. W pamięciach dyskowych i bębnowych (te stosowane są coraz rzadziej) dostęp do informacji jest cykliczny. Oznacza to, że czas dostępu zależy w minimalnym stopniu od usytuowania informacji na dysku lub bębnie. W porównaniu z pamięcią taśmową dostęp jest niemal natychmiastowy i wynosi średnio ok. 100 ms. Ponadto pamięci dyskowe górują nad taśmowymi również pod względem szybkości transmisji danych.

PODOBNE ARTYKUŁYWIĘCEJ OD AUTORA